Σχολιάζοντας την επικαιρότητα

Τα τελευταία χρόνια σε καθημερινή βάση έρχονται στο φως συγκλονιστικά στοιχεία, που νομοτελειακά μας έφεραν στη σημερινή ζοφερή πραγματικότητα και οδηγούν στο ακόμα πιο σκοτεινό όπως διαγράφεται μέλλον. Ακόμη και ο πιο φανατικός και βολεμένος «οπαδός», έχει συνειδητοποιήσει τις τραγικές συνέπειες της εγκληματικής στάσης των κυβερνώντων τις τελευταίες δεκαετίες. Είναι πλέον φανερό ότι για πολλά χρόνια ακόμη η ελληνική κοινωνία θα υποφέρει. Οι γενιές που έρχονται θα ζήσουν σε συνθήκες της δεκαετίας του 50.

Το να θελήσει σήμερα κάποιος απλός άνθρωπος σαν και εμένα να εκφέρει πολιτικό λόγο, δεν είναι εύκολο. Έχει μπροστά του τη δικαιολογημένη καχυπυψία των πολιτών, που έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους σε όλους. Ο κόσμος έχει προδοθεί πολλές φορές με αποτέλεσμα να προβληματίζεται διαρκώς για το αν κάποιος που παίρνει θέση στα δημόσια πράγματα, το κάνει με ανιδιοτέλεια και καθαρότητα ή με υπολογισμό και υστεροβουλία.

Η δεκαετής μου εμπειρία στα δημοτικά της πόλης μας αλλά και η παρακολούθηση της πορείας χιλιάδων παιδιών που γνώρισα σαν δάσκαλος, δεν μου αφήνουν πλέον καμία αμφιβολία ότι κατά κανόνα οι άνθρωποι που  επιλέγουμε με την ψήφο μας να διαχειριστούν τα χρήματα μας σαν φορολογούμενων σε καμιά περίπτωση  δεν είναι οι καταλληλότεροι. Θα έλεγα μάλλον το ακριβώς αντίθετο.Και το εύλογο ερώτημα που τίθεται είναι γιατί συμβαίνει αυτό; Η πλήρης απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών έχει οδηγήσει τους πολίτες στην αναζήτηση εύκολων ατομικών λύσεων. Ο εκφυλισμός και η διάλυση του δημοσίου σαν αποτέλεσμα του φθηνού, πελατειακού και αναξιοκρατικού συστήματος που καθιέρωσαν τα κόμματα εξουσίας, συνέβαλαν στο να αποκτήσει η Ελλάδα την εξης θλιβερή εικόνα:Η  πλειοψηφία των πολιτών κινούμενη από ένα ένστικτο αυτοσυντήρησης διαισθάνεται ότι δεν μπορεί μέσα σε συνθήκες απόλυτης ανομίας να επιβιώσει, αν δεν εξασφαλίσει προσβασιμότητα στους κομματάρχες που υπόσχονται αφειδώς διορισμούς και ρουσφέτια, στην εφορία, στην αστυνομία, στο ΙΚΑ, στην πολεοδομία, στο ΤΕΒΕ, στον ΟΑΕΔ, στην Εκκλησία, στο Δήμο και γιατί όχι  και στο σχολείο του παιδιού του αλλά και σε κάθε άλλο μηχανισμό εξουσίας. Ο τρόπος λειτουργίας του σχολείου  από το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο έπαιξε ρόλο για την εικόνα της σημερινής ελληνικής κοινωνίας.Και για να μην αδικήσω   όμως κάποιους συναδέλφους μου εκπαιδευτικούς, η όποια καλή τους προσπάθεια χάνεται, όταν ο νέος μπαίνει στην κρεατομηχανή του συστήματος, όπου για να επιβιώσει δεν μετράνε τα προσόντα, αλλά ο βαθμός διασύνδεσης του με το εκφυλισμένο πελατειακό κράτος. Όλα αυτά τα ακούς και στο πιο απομακρυσμένο καφενείο της ελληνικής επικράτειας. Πιστεύω ότι  το να στέκεσαι απλά σε διαπιστώσεις δεν κάνεις τίποτα. Αλοίμονο όμως αν αφήσουμε όλοι εμείς  το προνόμιο της ενημέρωσης στα χέρια των πληρωμένων οργάνων της ντόπιας και ξένης προνομιούχας οικονομικής ολιγαρχίας, όπως εκφράζεται από τα μεγάλα μέσα μαζικής  ενημέρωσης. Έχουμε χρέος απέναντι στα παιδιά μας που είναι  άνεργα χωρίς ελπίδα για το μέλλον τους, να αντισταθούμε.   Μέσα στις νέες συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα που ζούνε και τον αγώνα επιβίωσης που κάνουν οι νέοι άνθρωποι, σε μια μόνιμη αγωνία για εξασφάλιση  και άλλων τίτλων που θα βάλουν στο βιογραφικό τους, δεν έχουν ούτε χρόνο ούτε κουράγιο να λειτουργήσουν σε κοινωνικό επίπεδο. Αφήνουν έτσι τις τύχες της χώρας αλλά γιατί όχι και της πόλης τους, στα χέρια των ίδιων  αποτυχημένων ανθρώπων και των επιγόνων τους, που όντας εθισμένοι στη λογική του βολέματος και των αμαρτωλών συναλλαγών, που τους κληροδότησαν οι κομματικοί  τους μηχανισμοί, γαλουχημένοι στην πρακτική της διατήρησης της εξουσίας με θεμιτά και αθέμιτα μέσα, δείχνουν εντελώς ξεκομμένοι από την τραγική πραγματικότητα που βιώνουν σήμερα οι πολίτες, εντελώς ανίκανοι να αλλάξουν νοοτροπία, όπως επιβάλλουν επιτακτικά οι νέες συνθήκες.

Δυστυχώς σήμερα μετά από δυο σχεδόν χρόνια θητείας της Δημοτικής Αρχής στον Άγο Δημήτριο επιβεβαιώνομαι πλήρως στις προβλέψεις μου ότι θα εκινείτο όπως διδάχτηκε πολλά χρόνια τώρα μέσα στα γρανάζια του κομματικού μηχανισμού  που υπηρέτησε πιστά. Η όλη  λειτουργία της διοίκησης της κ. Δημάρχου αποπνέει την καμαρίλα  της σκοτεινής πολιτικής που στο Δήμο μας υπέστη  συντριπτικό ράπισμα στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές. Πολύ είκολα μπορεί κανείς πλέον να διαπιστώσει, ότι το μόνο πράγμα που ενδιαφέρει τη Διοίκηση είναι το πως θα αποκτήσει ερείσματα για να ξαναεκλεγεί. Ότι δηλαδή ακριβώς τους δίδαξαν και οι κομματικοί τους ταγοί. Τα κριτήρια επιλογής των συμβούλων της κ.Δημάρχου, η ανοχή της σε αδιαφανείς διαδικασίες προμηθειών και αναθέσεων, η «εξυπηρέτηση» ιδιωτικών  συμφερόντων και αμαρτωλών μη κυβερνητικών οργανώσεων, η αδιαφορία για τον πόνο που προκαλεί η κρίση σε πολλές χιλιάδες συμπολιτών μας, ο τρόπος αντιμετώπισης της καθημερινότητας και γενικότερα  η όλη στάση της μέσα και έξω  από το ΔΣ , παραπέμπουν δυστυχώς σε ότι πιο ξεπερασμένο έχει ζήσει αυτός ο τόπος τα τελευταία  χρόνια. Κατάφερε κάτι μοναδικό. Σε ψηφοφορία για πρόγραμμα αντιμετώπισης της ανεργίας ευαίσθητων ομάδων να μην πάρει καμία θετική ψήφο από την αντιπολίτευση. Και αυτό γιατί  στη συζήτηση αποκαλύφθηκε ότι προκλητικά οφελούνταν πολύ περισσότερο από τους ανέργους οι διάφοροι «εμπλεκόμενοι» ιδιώτες.

Η πλοήγηση στο internet, όπου μπορεί κανείς να εκφράσει ελεύθερα τις απόψεις του χωρίς λογοκρισία, με κάνει να νοιώθω αισιόδοξος ότι η νέα γενιά που αγωνίζεται σήμερα για τη ζωή της, θα γκρεμίσει αυτό το σάπιο σύστημα που της κληροδοτήσαμε. Εμείς οι μεγαλύτεροι,απέναντι σ’ αυτά τα παιδιά που έχουν  πολύ περισσότερες γνώσεις από μας, οφείλουμε να ζητήσουμε τουλάχιστον  ένα συγνώμη γιατί δεν φροντίσαμε  με υπευθυνότητα να τους διασφαλίσουμε ένα καλύτερο μέλλον με προοπτική.  

                                                                  

                                                                                      Τάσος   Αυρηλιώνης

                                                                                      Δημοτικός   Σύμβουλος