Φίλες και φίλοι, κάτοικοι του Δήμου μας,
Μετά
από 12 χρόνια θητείας στο Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης μας ,αποφάσισα να μη
θέσω υποψηφιότητα ούτε ως Δήμαρχος
ούτε ως Δημοτικός σύμβουλος στις εκλογές
του Μαΐου. Ευχαριστώ θερμά όλους
όσους με βοήθησαν με την
ψήφο τους ή με την εποικοδομητική τους κριτική όλα αυτά τα χρόνια. Ιδιαίτερα θα
ήθελα να απευθύνω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους φίλους και μαθητές μου , που ανταποκρίθηκαν
στο κάλεσμά μου να πλαισιώσουν το
ψηφοδέλτιο της παράταξης μας « Άγιος
Δημήτριος - Η Πόλη μας» στις εκλογές του 2010. Δεν θα τους ξεχάσω ποτέ. Για μένα
ήταν μια σχέση άδολης αγάπης και
εμπιστοσύνης στο πρόσωπο μου, που δεν
έκρυβε καμία ιδιοτέλεια και κανέναν προσωπικό υπολογισμό.
Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο πιστεύω ότι θα τους αδικούσα αν τους πρότεινα
κάποια συγκεκριμένη στάση
στις επερχόμενες εκλογές. Αυτοί ξέρουν τι θα κάνουν. Το κεντρικό μας
σύνθημα ήταν: «καθαρά πρόσωπα -
καθαρά χέρια». Είναι γνωστό
σε όσους με ξέρουν από κοντά ότι
το σύνθημα αυτό εκφράζει την προσωπική μου διαδρομή. Δεν είπα ποτέ σε κανέναν ψέματα. Δεν έταξα ρουσφέτια. Δεν άσκησα
καμία πίεση ή εκβιασμό σε
κανέναν. Δεν λειτούργησα σαν φερέφωνο
κόμματος ή αρχηγού. Συνειδητά και
απαρέγκλιτα δεν υπέκυψα στον πειρασμό να υπηρετήσω κάποιο κόμμα εξουσίας για να
βολέψω τα παιδιά μου, όπως συνηθίζεται. Αντιστάθηκα σθεναρά σε φαινόμενα
διαπλοκής και διαφθοράς, τολμώ να πω, όσο κανένας άλλος. Ούτε στιγμή δεν πέρασε
από το μυαλό μου να εξυπηρετήσω ιδιωτικά, οικονομικά
συμφέροντα. Πάντα ήμουν με τους φτωχούς και τους αδύνατους. Χαίρομαι που
σήμερα αυτό αναγνωρίζεται από όλους. Για
μένα είναι η μεγαλύτερη κληρονομιά που αφήνω στα παιδιά μου. Φαίνεται
όμως, ότι μια τέτοια στάση σήμερα δεν είναι και ο ασφαλέστερος οδηγός εκλογικής
επιτυχίας. Για να πετύχεις κάτι τέτοιο
θα πρέπει να κάνεις τα εντελώς αντίθετα. Υπάρχουν όμως και ηθικοί φραγμοί σε κάποιους.
Το σάπιο πολιτικό σύστημα των τελευταίων
δεκαετιών εκτός από την οικονομική τραγωδία, προκάλεσε και ένα άλλο μεγάλο
κακό. Κατάφερε να εκμαυλίσει μεγάλα
τμήματα του πληθυσμού, για τα οποία κριτήριο στην επιλογή τους στις εκλογές να
είναι η διαπλοκή και η πελατειακή σχέση.
Αν δεν έχεις πίσω σου κομματικούς μηχανισμούς, πληρωμένους κονδυλοφόρους,
αμαρτωλούς επιχειρηματίες, δεν μπορείς
να έχεις τύχη. Ξέρω πολύ καλά πόσοι πολίτες καλύτεροι
και αξιότεροι από μένα υπάρχουν γύρω
μας, που δεν μπαίνουν στην κρεατομηχανή της πολιτικής, όπως την κατάντησαν. Γι’ αυτό και δεν θα μπορούσα ποτέ να έχω καμία σχέση με τα κάθε λογής ψώνια,
που έχουν κατακλύσει την πολιτική σκηνή
και φαντασιώνονται όλο τον κόσμο να γυρίζει γύρω από το τεράστιο και κατά κανόνα ανύπαρκτο «εγώ» τους. Πίστευα ότι η ενασχόληση με τα κοινά, ως μια ανώτερη πνευματική λειτουργία, θα προσελκύει πολίτες επιπέδου πάνω από το μέσο όρο, παθιασμένους να καταθέσουν το περίσσευμα ψυχής τους στην
υπηρεσία του γενικού καλού. Διαψεύστηκα πλήρως. Ήταν για μένα μια δυσάρεστα
συγκλονιστική εμπειρία, που γκρέμισε μέσα μου στερεότυπα και παγιωμένες απόψεις . Ο αμοραλισμός , η λογική του «ο σκοπός αγιάζει
τα μέσα», η υποκρισία, το ψέμα, ο τυχοδιωκτισμός, ο άρρωστος κομματικός
φανατισμός, ο πόλεμος λάσπης, η
ανικανότητα, οι κανόνες μαφίας και πολλά
άλλα θλιβερά φαινόμενα που κυριαρχούν, προκαλούν ένα αίσθημα αποτροπιασμού και αηδίας σ’ έναν
φυσιολογικό άνθρωπο. Είδα το
μίσος των ανθρώπων που χάνουν την εξουσία.
Το είδα στις θρασύδειλες δικαστικές διώξεις εναντίον μου το
2007. Διώξεις που έπεσαν στο κενό. Φάνηκαν
τότε κάποιοι πολύ μικροί για να διαχειριστούν την συντριπτική τους ήττα .
Αναρωτήθηκα τότε. Γιατί αυτό το πάθος
για τις καρέκλες; Για να υπηρετήσουν τους πολίτες;
Θα ήταν αφέλεια να το
πιστέψει κανείς. Ο στόχος ήταν να
εκφοβίσουν τη νέα διοίκηση να μη κάνει έλεγχο στο τι παραλαμβάνει. Το κατάφεραν. Την αρχική μου οργή την έχει διαδεχθεί ο
οίκτος. Η ζωή τους θα έμενε άδεια χωρίς την εξουσία, σκέφτομαι.
Αν
λειτουργούσα σαν επαγγελματίας της πολιτικής, θα μπορούσα σήμερα να ενταχθώ
σε μια από τις παρατάξεις που
κρίνω ότι έχει τις περισσότερες
πιθανότητες να εκλεγεί και να ανταλλάξω τη στήριξή μου αυτή με μια μόνιμη θέση αντιδημάρχου. Έτσι λειτουργεί
το σύστημα. Προτίμησα να απέχω από αυτό
το άθλιο αλισβερίσι, όπου άνθρωποι που
έχουν ανταλλάξει χυδαίους χαρακτηρισμούς, ακόμα και μέσω του τύπου, εναγκαλίζονται και δίνουν όρκους φιλίας και πίστης, με έναν μόνο στόχο:
την από κοινού νομή της εξουσίας. Λυπάμαι που
στενοχωρώ φίλους μου, που με πίεσαν να παραμείνω. Είναι
πάνω από τις αντοχές μου να συμμετέχω σ’ αυτό το παιγνίδι γενικευμένου ξεπεσμού. Ίσως δεν μπορούν να καταλάβουν πόσο επώδυνο είναι για
κάποιον, μέσα σε συνθήκες απόλυτης εξαθλίωσης
μεγάλης μερίδας του λαού, να βλέπει
χωρίς να μπορεί να αποτρέψει φαινόμενα
διασπάθισης Δημοσίου χρήματος σε
ημετέρους και την πελατειακή διαπλοκή, που γκρέμισε τη χώρα μας και συνεχίζεται
με αμείωτους ρυθμούς. Σε καμιά περίπτωση
η απόφαση μου αυτή δεν σημαίνει ότι αποστρατεύομαι και ότι
θα πάψω να λειτουργώ ως ενεργός πολίτης.
Φίλοι και
φίλες, μην ξεγελιέστε από αυτούς που σας προσφέρουν «χάντρες και καθρεφτάκια». Το ότι τα παιδιά σας πήγαν στην κατασκήνωση που
πληρώνετε εσείς ή στριμώχθηκαν στους ανήλιους
παιδικούς σταθμούς, δεν είναι λόγος να τους χαρίσετε την ψήφο σας. Το
ότι πήρατε ένα μικρό βοήθημα δεν σημαίνει τίποτα. Είναι δικά σας λεφτά που σας
τα παίρνουν με χίλιους τρόπους. Ανέκαθεν
ο κόσμος της πόλης μας υπήρξε ανεκτικός και πρόθυμος να συμβιβαστεί με λίγα.
Αυτή είναι κατά τη γνώμη μου η αιτία της
σημερινής μιζέριας, που αποπνέει η πόλη μας από παντού. Δεν έχω το δικαίωμα να
υποδείξω σε κανέναν τι θα ψηφίσει. Κρίνω σκόπιμο όμως να εκφράσω δημόσια την άποψη, ότι οι εκλογές αυτές είναι περισσότερο από
ποτέ πολιτικές. Και για συμβολικούς
ακόμα λόγους δεν πρέπει να ψηφιστούν όσοι υπήρξαν και εξακολουθούν να
είναι πειθήνια εκτελεστικά όργανα της
κεντρικής εξουσίας. Θα είναι
άδικο για τους κατοίκους μιας εργατικής συνοικίας,
σαν τον Άγιο Δημήτριο , το βράδυ των εκλογών, να βγουν κάποιοι στις οθόνες των
τηλεοράσεων να πανηγυρίζουν, ότι στην πόλη μας επιβραβεύτηκε η πολιτική της «
Ελιάς», που εκφράζει για μένα η σημερινή δημοτική αρχή.
Φιλικά
Τάσος Αυρηλιώνης
