Οι λίστες και οι ληστές

Ζούμε σ’ έναν ευλογημένο τόπο.Δεν είμαστε ένας τυχαίος λαός. Κουβαλάμε σαν ιερή παρακαταθήκη μια ιστορία, ένα πολιτισμό στον οποίο υποκλίνεται όλη η ανθρωπότητα. Αν είχαμε αξιοποιήσει σωστά τη μοναδική  γεωπολιτική  μας θέση, το ιδανικό μας κλίμα, τις ατέλειωτες ακρογιαλιές, τα ονειρεμένα μας νησιά, τα μεσογειακά μας προϊόντα, τη μοναδική μας πολιτιστική κληρονομιά, τη σπάνια φυσική ομορφιά της χώρας, τον ορυκτό  μας πλούτο αλλά και τις αστείρευτες  δεξιότητες των Ελλήνων, που διαπρέπουν  σ’ όλα τα μήκη και πλάτη της  Γης, θα  είχαμε  εξασφαλίσει ένα ζηλευτό επίπεδο ζωής για το λαό μας.

Αντί αυτού βιώνουμε σήμερα μια τραγική πραγματικότητα, που αγγίζει τη μεγάλη πλειοψηφία των συμπατριωτών μας. Με μια οικονομία κατεστραμμένη, με μια παραγωγική βάση συρρικνωμένη σε τέτοιο βαθμό που να μην  αφήνει καμία προοπτική ανάπτυξης, με τον κοινωνικό ιστό κυριολεκτικά σμπαραλιασμένο, με 1500.000 ανέργους, με εκατοντάδες χιλιάδες υποαπασχολούμενους, με αμέτρητες επιχειρήσεις κλειστές ή στα πρόθυρα  του λουκέτου και την  εικόνα διάλυσης διάχυτη παντού, πρέπει να είσαι αφελής για να είσαι αισιόδοξος.

Αλήθεια όμως τί έφταιξε και φτάσαμε έως  εδώ; Είναι  ίσως το μοναδικό  ερώτημα που τίθεται σήμερα επιτακτικά στις καθημερινές μας συζητήσεις.  Σε μια κρίση ειλικρίνειας πολλές φορές συνομολογούμε και τις προσωπικές μας ευθύνες γιατί  δεν κόψαμε ή δε ζητήσαμε αποδείξεις, γιατί δώσαμε φακελάκι στο νοσοκομείο, στην πολεοδομία, στην εφορία, στο  δασαρχείο, στη δικαιοσύνη και σ’ όλες τις άλλες  κρατικές υπηρεσίες για να καλύψουμε τις ανομίες μας ή για το ατομικό μας συμφέρον. Δεχόμαστε ακόμη ότι αυτό το σάπιο πολιτικό σύστημα που σήμερα καταγγέλουμε, κάποιοι το υπηρετήσαμε πιστά για να βολευτούμε ποικιλοτρόπως. Η πολυσυζητημένη όμως φράση του γνωστού  Πάγκαλου ότι « όλοι μαζί  τα φάγαμε », είναι πέρα  για πέρα  προκλητική, άδικη, ανιστόρητη και σε τελευταία ανάλυση υβριστική για την συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού λαού, που δίνει σήμερα τον τιτάνιο αγώνα της καθημερινής επιβίωσης.

Το πέρασμά μου από τον Δήμο με βοήθησε να συνειδητοποιήσω πόσο μεγάλη αλήθεια κρύβει μέσα της η λαϊκή ρήση που λέει ότι «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι». Το αμαρτωλό σύστημα που εκφράζει ο επαγγελματίας πολιτικός Πάγκαλος, άφηνε επίτηδες περιθώρια στους πολίτες να μικροπαρανομούν ατιμώρητοι, έτσι ώστε να νοιώθουν συνένοχοι και να μην το παρενοχλούν στο μεγάλο φαγοπότι, που είχε στήσει με τα μεγάλα συμφέροντα.  Ήταν μια συνειδητή επιλογή εκμαυλισμού        του λαού, που απέβλεπε στη διαιώνιση της νομής της εξουσίας από τις ίδιες   ομάδες (εγκληματικές συμμορίες τις ονομάζει σήμερα ο κόσμος). Η προκλητική ευνοιοκρατία και αναξιοκρατία που επέβαλε το πολιτικό σύστημα στη δημόσια διοίκηση, την οδήγησε  στην απόλυτη παρακμή και ανυποληψία. Το σχεδόν μοναδικό κριτήριο για την επιλογή των στελεχών της διοίκησης ήταν για δεκαετίες το πόσο πιστό κομματόσκυλο ήταν κάποιος. Ένας τέτοιος  διευθυντής με  κατά κανόνα μηδενικό κύρος  και προσωπικότητα, έχοντας  επίγνωση  του μικρού  του μεγέθους, συμπαρασύρει νομοτελειακά την υπηρεσία που εποπτεύει, στην παράλυση και τη λογική  της λιγότερης προσπάθειας. Δεν έχει την ηθική νομιμοποίηση να επιβάλλει κανόνες πειθαρχίας και εύρυθμης λειτουργίας. Σε μιά τέτοια  γενικευμένη πτωτική πορεία, οι έντιμες φωνές κατασυκοφαντούνται και αχρηστεύονται από τους μηχανισμούς της καμόρα που επιβάλλουν τα κάθε λογής  οικονομικά και άλλα  συμφέροντα. Τα σκάνδαλα που καθημερινά αποκαλύπτονται είναι σοκαριστικά. Ο κόσμος έκπληκτος παρακολουθεί τον ασύλληπτο χορό δισεκατομμυρίων  στις πλάτες του λαού.

Αποκορύφωμα του εκφυλισμού του πολιτικού συστήματος είναι οι λίστες της Λαγκάρντ και πολλές άλλες, όπου αποκαλύπτεται με πόσο χυδαίο τρόπο, τη στιγμή που χιλιάδες πολίτες αυτοκτονούν από απόγνωση, κορυφαίοι πολιτικοί παράγοντες, σε συνεργασία  με επίορκους λειτουργούς της δικαιοσύνης, συγκαλύπτουν το όργιο διαφθοράς και φοροδιαφυγής που υπέθαλπαν τόσα χρόνια. Και δεν υπάρχει φιλότιμο για έστω και μία παραίτηση. Πριν από λίγα χρόνια τα δύο μεγάλα κόμματα συγκέντρωναν το 85% των ψηφοφόρων. Όλοι θυμούνται τις μεταξύ τους λυσσαλέες επιθέσεις με στόχο να εγκλωβίσουν τα εκατομμύρια ψηφοφόρων τους μπροστά στον κίνδυνο να επικρατήσει ο  δήθεν «μισητός» αντίπαλος. Αλήθεια πως νοιώθουν σήμερα οι αγνοί οπαδοί αυτών των κομμάτων, όταν βλέπουν τις ηγεσίες τους να έχουν γίνει συνεταιράκια και ο ένας να συναγωνίζεται τον άλλον σε ευρηματικότητα για το πως ο ένας θα συγκαλύψει  τις ευθύνες του άλλου για τη σημερινή κατάντια; Βλέπεις σήμερα κάποιους άλλοτε θλιβερούς θιασώτες του συστήματος  που καταρρέει, να το απαρνούνται λεκτικά και να τρέχουν να στεγαστούν,  εκεί που βλέπουν ρεύμα, χωρίς ίχνος ντροπής. Και πιστέψτε με αυτήν την κριτική δεν την κάνω σαν μέλος ενός άλλου κόμματος. Απλώς βάζω κάποιους προβληματισμούς που κάνει ο καθένας από μας, αποζητώντας ένα φως στο βάθος του σκοτεινού τούνελ, στο οποίο έχουμε εισέλθει. Μήπως  και εξαλειφθούν για πάντα οι λίστες της ντροπής και οι ληστές που τις απέκρυπταν.

Συνειδητοποιώ πόσο μεγάλο ρόλο παίζει το ήθος και το ποιόν των ανθρώπων που επιλέγουμε να διαχειριστούν το δημόσιο χρήμα. Και πόσο μεγάλες ευθύνες έχει ο καθένας από μας να αποβάλλει την πελατειακή του εξάρτηση  από το αμαρτωλό σύστημα, που συντηρούσε μέχρι τώρα με την ψήφο του. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει και η φύση του παγκόσμια διαμορφωμένου καπιταλιστικού συστήματος, να προκαλεί την υπερσυγκέντρωση πλούτου σε λίγους και την επακόλουθη φτωχοποίηση  στους πολλούς. Αλλά και η υπεραπλουστευτική, δογματική αντίληψη ότι και μέσα σ’ αυτές τις αντίξοες συνθήκες, δεν υπάρχουν περιθώρια  αλλαγών και μεταρρυθμίσεων δεν εξυπηρετεί σε τίποτα.

Δεν περιποιεί τιμή για το λαό μας  το ότι εναποθέτει τις ελπίδες του  για την εξάλειψη της διαφθοράς στα ίδια πρόσωπα που την προκάλεσαν. Δεν παραβλέπω βέβαια την τρομακτική ισχύ των ΜΜΕ, που έχουν στηθεί με αποκλειστικό στόχο την παραπλάνηση των πολιτών και την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των αφεντικών τους. Η αλλαγή μπορεί να γίνει μόνο από τη βάση και  με την ενεργό συμμετοχή όλων μας. Προς το παρόν αυτό που προέχει είναι να φροντίσουμε να  κρατήσουμε όρθια την κοινωνία, απλώνοντας ένα δίχτυ αλληλεγγύης σε όλα τα επίπεδα.

                                                                        Τάσος   Αυρηλιώνης

                                                                     Δημοτικός  Σύμβουλος