ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΨΗΦΟΣ ΣΤΟΝ ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟ ΤΟΥ 2014

Ο ελληνικός λαός αλλά και η τοπική κοινωνία του Αγίου Δημητρίου βρίσκεται μπροστά  σε μια πρωτόγνωρη για τα μεταπολεμικά χρονικά οικονομική και ανθρωπιστική κρίση. Θα περίμενε κανείς, το πρώτο μέλημα μιας υπεύθυνης δημοτικής αρχής να είναι η άσκηση σοβαρής κοινωνικής πολιτικής και η προσπάθεια να κρατήσει το δοκιμαζόμενο λαό όρθιο. Αν διαβάσει κανείς προσεκτικά τον προτεινόμενο προϋπολογισμό και τις προτεραιότητες του τεχνικού προγράμματος για το 2014 θα διαπιστώσει ότι είναι περίπου  ο ίδιος με αυτόν του 2006, όταν επικρατούσε το κλίμα ευημερίας και ευφορίας με δανεικά.  Οι ίδιοι κωδικοί με μικρές αυξομειώσεις κονδυλίων, έργα βιτρίνας προς τέρψιν των εργολάβων, μηδενικά ποσά για κοινωνική πολιτική, άχρηστες προμήθειες που γεννούν εύλογες απορίες  ( π.χ. προμήθεια κάδων 72.000 Ε όταν οι υπάρχοντες παραμένουν άδειοι),προκλητική κατασπατάληση ποσών για έργα αμφιβόλου χρησιμότητας ( 1.500.000 Ε για την πλατεία Παναγούλη ), ασφαλτοστρώσεις δρομίσκων προς άγρα ψηφοφόρων, λαχανόκηποι δίπλα στα νεκροταφεία και μια σειρά επιλογών, που για οικονομία χώρου δεν μπορώ να αναφέρω, προκαλούν το δημόσιο αίσθημα και  δεν μου επιτρέπουν  να ψηφήσω ΝΑΙ σ' αυτή την πολιτική. Η λογική του τεχνικού προγράμματος είναι ίδια και απαράλλακτη  με αυτή που επικρατεί   στο δήμο τις τελευταίες δεκαετίες με αποτέλεσμα να είμαστε  στις χειρότερες θέσεις σε πράσινο και υποδομές. Η λογική του τσιμέντου που εφάρμοσε η παράταξη που κυβέρνησε το δήμο για πολλά χρόνια συνεχίζεται. Η σημερινή δήμαρχος  δηλώνει  υπερήφανη για το ότι συνεχίζει το έργο των προκατόχων της και δεν καταλαβαίνει ότι εκτίθεται έτσι ανεπανόρθωτα  στα μάτια των πολιτών. Ενδεικτικό παράδειγμα αυτού του παρηκμασμένου  τρόπου  λειτουργίας τους είναι η εσπευσμένη μελέτη  για την οδό Πόντου που έγινε προεκλογικά το 2006 με κόστος 800.000 Ε. Η τραγική εικόνα αυτού του "έργου"  σήμερα, πείθει και τον πιο καλόπιστο δημότη για τις εγκληματικές δράσεις που έχουν συντελεστεί στην πόλη .

 Ήμουν σίγουρος ότι μια δήμαρχος που εξελέγη με τη στήριξη του κόμματος και των διαπλεκόμενων με την εξουσία μέσων ενημέρωσης δεν θα μπορούσε να ανταποκριθεί με επιτυχία στις απαιτήσεις που επιβάλλουν οι σημερινές έκτακτες συνθήκες πολέμου. Όταν από τα σπάργανα έχεις εθιστεί στη λογική του βολέματος και της πελατειακής σχέσης με τον κόσμο, δεν μπορείς να αντιληφθείς το πως βιώνει μια οικογένεια ανέργων και υπερχρεωμένων συμπολιτών  τη σημερινή κατάσταση. Γι' αυτό και η απουσία σοβαρής κοινωνικής και ανθρωπιστικής πολιτικής στον προϋπολογισμό είναι εμφανής.

Θα ήμουν ευτυχής αν η κ. Δήμαρχος είχε διαψεύσει με τη στάση της αυτό που όλοι υποψιαζόμασταν από την αρχή. Η κ. Δήμαρχος που επικοινωνεί  μόνο  με κάποιους  "μόνιμους"  αντιδημάρχους και ένα στενό κύκλο "συνεργατών" της μακριά από την κοινωνία, όσο και αν προσπαθεί να δείξει άλλο πρόσωπο κοιτώντας δεξιά και αριστερά βλέποντας ότι δεν μπορεί να στηριχθεί στο σύστημα ΠΑΣΟΚ που εναπόμεινε,  δεν μπορεί να πείσει κανέναν.Δεν μπορεί  να λέει ότι είναι κατά της πολιτικής των μνημονίων όταν λίγους μήνες πριν τις δημοτικές εκλογές ήταν υποψήφια βουλευτής με το κόμμα που μας οδήγησε σ' αυτά.

Όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι στα επόμενα χρόνια η οικονομική κατάσταση  θα επιδεινωθεί. Θα είναι ευτύχημα για την πόλη μας να αναδειχθούν στις δημοτικές εκλογές του Μαΐου υγιείς δυνάμεις, χωρίς αγκυλώσεις και κομματικές εξαρτήσεις, με κοινωνικές ευαισθησίες που θα έχουν κύριο μέλημα να στηρίξουν ουσιαστικά τους συμπολίτες μας και να απαλείψουν τη μιζέρια από την πόλη μας.  Όλοι έχουμε ευθύνη γι' αυτό. Με την παράταξη  μου αναλαμβάνω το μέρος της ευθύνης που μου αναλογεί.

                                                              Τάσος  Αυρηλιώνης

ΓΙΑΤΙ ΒΙΑΖΕΤΑΙ Η κ. ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΓΙΑ ΕΚΛΟΓΕΣ

ΓΙΑΤΙ ΒΙΑΖΕΤΑΙ Η κ. ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΓΙΑ ΕΚΛΟΓΕΣ

   Στη συνεδρίαση του ΔΣ στις 19 Μαρτίου, η κ. Δήμαρχος  ανέφερε ότι διαφωνεί με το αίτημα πολλών δημάρχων για παράταση της ημερομηνίας διεξαγωγής των προσεχών δημοτικών εκλογών για 1,5 έτος και ότι πρέπει να γίνουν κανονικά το Μάιο του 2014, όπως είναι προγραμματισμένο. Κατά τη γνώμη μου τρεις είναι οι λόγοι  για τους οποίους η κ. Δήμαρχος επιθυμεί να γίνουν οι εκλογές το συντομότερο δυνατόν:

1.    Αν διατηρηθεί στην εξουσία η σημερινή κυβέρνηση μέχρι τις δημοτικές εκλογές, είναι σχεδόν βέβαιο ότι η συνεργασία των τριών κομμάτων που τη στηρίζουν θα επεκταθεί και στους Δήμους. Η κ. Δήμαρχος θα έχει έτσι το θεσμικό πλεονέκτημα να είναι η κοινή  υποψήφια και των τριών κομμάτων και όχι μόνο του ΠΑΣΟΚ, στο οποίο είναι στέλεχος. Αντίθετα σε περίπτωση αλλαγής του πολιτικού σκηνικού χάνει αυτό το σημαντικό προνόμιο. 

2.    Είναι ατύχημα για την πόλη μας το ότι στο τιμόνι του Δήμου μας σ’ αυτή την τραγική συγκυρία, βρίσκονται οι κατ’ εξοχήν άνθρωποι του συστήματος που οδήγησε το λαό μας σ’ αυτή την καταστροφή. Η ρουσφετολογία, η αναξιοκρατία, τα φθηνά επικοινωνιακά τρυκ ( τύπου λαχανόκηπου), η απάθεια  και η ανοχή μπροστά σε πρωτόγνωρες αήθεις ενέργειες στελεχών της διοίκησης, η αναξιοπιστία και η ανυπαρξία έργου, έχουν οδηγήσει τη δημοτική αρχή σε πρόωρη γήρανση και εκφυλισμό. Όσο και αν προσπαθεί η κ. Δήμαρχος να περάσει προς τα έξω ότι η δημοτική της ομάδα είναι συμπαγής, για μας που τους ζούμε από κοντά, είναι κοινή αίσθηση ότι έχει χάσει την εμπιστοσύνη και των συνεργατών της. Όσο πιο γρήγορα γίνουν οι εκλογές, τόσο πιο μεγάλες πιθανότητες έχει να αποφύγει παράπλευρες απώλειες και την επερχόμενη διάλυση.

3.    Είναι γεγονός ότι ο κατακερματισμός της αντιπολίτευσης εξυπηρετεί τη διοίκηση. Όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές  και  η κ. Δήμαρχος δεν βλέπει κινητικότητα για συνεργασία πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων, με στόχο την αλλαγή πολιτικής στο Δήμο, τόσο ενισχύονται οι πιθανότητες επανεκλογής της. Κάποιες λίγες θετικές εξαιρέσεις στη γενική μετριότητα, μπορεί να της εξασφαλίσουν κρίσιμες πελατειακές ψήφους.  Η κ. Δήμαρχος με πολυετή πείρα στο κόμμα, επείγεται να προλάβει διεργασίες σύνθεσης  στο χώρο της αντιπολίτευσης αλλά και σε άλλες κοινωνικές δυνάμεις, που θα της κόψουν το δρόμο για δεύτερη θητεία.

Η διοίκηση καλά κάνει και κάνει τους σχεδιασμούς της. Το ερώτημα που μπαίνει είναι αν πρέπει να δώσει ο λαός του Αγίου Δημητρίου μια δεύτερη ευκαιρία  στη Δημοτική αρχή, μήπως και αλλάξει. Με καμία διάθεση ρεβανσισμού, για το καλό της πόλης, δηλώνω κατηγορηματικά όχι. Η πορεία μιας τέτοιας ομάδας είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Απαιτείται άμεσα μια σύμπραξη υγιών δυνάμεων που θα δώσουν μια νέα προοπτική στο Δήμο. Πιστεύω   ότι καμία από τις υφιστάμενες  ομάδες μόνη της, δεν μπορεί να διασφαλίσει μια τέτοια προοπτική. Μεγάλη ευθύνη έχουμε όλοι και κυρίως οι πολιτικοί σχηματισμοί που αναδείχθηκαν στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές. Χρειάζονται ανοιχτά μυαλά χωρίς αγκυλώσεις και ξεπερασμένες προκαταλήψεις. Προοδευτικά ( με την ουσιαστική έννοια του όρου) και ηθικά στοιχεία υπάρχουν ανάμεσα στους ψηφοφόρους όλων των κομμάτων. Οι καταιγιστικές εξελίξεις των τελευταίων χρόνων, δεν επιτρέπουν μικρόψυχες, δογματικές αναλύσεις, που το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να συντηρούν στην εξουσία τους κατ’ εξοχήν εκφραστές του παλαιοκομματισμού, όπως αυτός αποτυπώνεται στο προφίλ της σημερινής δημάρχου.

H αποτυχία της σημερινής διοίκησης και η ανυποληψία της στον κόσμο, φάνηκε καθαρά στον πολυδιαφημισμένο  απολογισμό της Δημάρχου για το έργο της διετίας. Από μια πόλη 100.000 κατοίκων μαζεύτηκαν περίπου 70 άτομα, οι περισσότεροι των οποίων ήταν δημοτικοί σύμβουλοι και παρατρεχάμενοι πελατειακοί φίλοι της διοίκησης. Η κ. Δήμαρχος διάβασε μια πολυσέλιδη έκθεση ιδεών, περιγράφοντας μια εικονική πραγματικότητα, που απέχει παρασάγγας από τη μίζερη πραγματικότητα που βιώνουν οι δημότες. Όταν κλήθηκα να τοποθετηθώ για ένα πεντάλεπτο που μου έδωσε ο πρόεδρος, αρνήθηκα ευγενικά και μετά από λίγο έφυγα απογοητευμένος από τη θλιβερή εικόνα της αίθουσας και την δικαιολογημένη περιφρόνηση του κόσμου, που ξέρει ότι όλα γίνονται για το θεαθήναι και ότι κανένας προβληματισμός και ανησυχία του δεν πρόκειται να εισακουσθεί από μια κωφάλαλη διοίκηση. Σέβομαι τις όποιες προσωπικές φιλοδοξίες, αλλά σ’ αυτή τη φάση, εκείνο που προέχει είναι η συνεργασία  όλων των υγιών δυνάμεων του δήμου, για την παρεμπόδιση της συνέχισης μιας πολιτικής, που δεν έχει σαν στόχο το δημοτικό συμφέρον αλλά την εξουσία σαν αυτοσκοπό  για την  εξυπηρέτηση ημετέρων.

                                                                   Τάσος Αυρηλιώνης

                                                              Δημοτικός σύμβουλος

Οι λίστες και οι ληστές

Ζούμε σ’ έναν ευλογημένο τόπο.Δεν είμαστε ένας τυχαίος λαός. Κουβαλάμε σαν ιερή παρακαταθήκη μια ιστορία, ένα πολιτισμό στον οποίο υποκλίνεται όλη η ανθρωπότητα. Αν είχαμε αξιοποιήσει σωστά τη μοναδική  γεωπολιτική  μας θέση, το ιδανικό μας κλίμα, τις ατέλειωτες ακρογιαλιές, τα ονειρεμένα μας νησιά, τα μεσογειακά μας προϊόντα, τη μοναδική μας πολιτιστική κληρονομιά, τη σπάνια φυσική ομορφιά της χώρας, τον ορυκτό  μας πλούτο αλλά και τις αστείρευτες  δεξιότητες των Ελλήνων, που διαπρέπουν  σ’ όλα τα μήκη και πλάτη της  Γης, θα  είχαμε  εξασφαλίσει ένα ζηλευτό επίπεδο ζωής για το λαό μας.

Αντί αυτού βιώνουμε σήμερα μια τραγική πραγματικότητα, που αγγίζει τη μεγάλη πλειοψηφία των συμπατριωτών μας. Με μια οικονομία κατεστραμμένη, με μια παραγωγική βάση συρρικνωμένη σε τέτοιο βαθμό που να μην  αφήνει καμία προοπτική ανάπτυξης, με τον κοινωνικό ιστό κυριολεκτικά σμπαραλιασμένο, με 1500.000 ανέργους, με εκατοντάδες χιλιάδες υποαπασχολούμενους, με αμέτρητες επιχειρήσεις κλειστές ή στα πρόθυρα  του λουκέτου και την  εικόνα διάλυσης διάχυτη παντού, πρέπει να είσαι αφελής για να είσαι αισιόδοξος.

Αλήθεια όμως τί έφταιξε και φτάσαμε έως  εδώ; Είναι  ίσως το μοναδικό  ερώτημα που τίθεται σήμερα επιτακτικά στις καθημερινές μας συζητήσεις.  Σε μια κρίση ειλικρίνειας πολλές φορές συνομολογούμε και τις προσωπικές μας ευθύνες γιατί  δεν κόψαμε ή δε ζητήσαμε αποδείξεις, γιατί δώσαμε φακελάκι στο νοσοκομείο, στην πολεοδομία, στην εφορία, στο  δασαρχείο, στη δικαιοσύνη και σ’ όλες τις άλλες  κρατικές υπηρεσίες για να καλύψουμε τις ανομίες μας ή για το ατομικό μας συμφέρον. Δεχόμαστε ακόμη ότι αυτό το σάπιο πολιτικό σύστημα που σήμερα καταγγέλουμε, κάποιοι το υπηρετήσαμε πιστά για να βολευτούμε ποικιλοτρόπως. Η πολυσυζητημένη όμως φράση του γνωστού  Πάγκαλου ότι « όλοι μαζί  τα φάγαμε », είναι πέρα  για πέρα  προκλητική, άδικη, ανιστόρητη και σε τελευταία ανάλυση υβριστική για την συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού λαού, που δίνει σήμερα τον τιτάνιο αγώνα της καθημερινής επιβίωσης.

Το πέρασμά μου από τον Δήμο με βοήθησε να συνειδητοποιήσω πόσο μεγάλη αλήθεια κρύβει μέσα της η λαϊκή ρήση που λέει ότι «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι». Το αμαρτωλό σύστημα που εκφράζει ο επαγγελματίας πολιτικός Πάγκαλος, άφηνε επίτηδες περιθώρια στους πολίτες να μικροπαρανομούν ατιμώρητοι, έτσι ώστε να νοιώθουν συνένοχοι και να μην το παρενοχλούν στο μεγάλο φαγοπότι, που είχε στήσει με τα μεγάλα συμφέροντα.  Ήταν μια συνειδητή επιλογή εκμαυλισμού        του λαού, που απέβλεπε στη διαιώνιση της νομής της εξουσίας από τις ίδιες   ομάδες (εγκληματικές συμμορίες τις ονομάζει σήμερα ο κόσμος). Η προκλητική ευνοιοκρατία και αναξιοκρατία που επέβαλε το πολιτικό σύστημα στη δημόσια διοίκηση, την οδήγησε  στην απόλυτη παρακμή και ανυποληψία. Το σχεδόν μοναδικό κριτήριο για την επιλογή των στελεχών της διοίκησης ήταν για δεκαετίες το πόσο πιστό κομματόσκυλο ήταν κάποιος. Ένας τέτοιος  διευθυντής με  κατά κανόνα μηδενικό κύρος  και προσωπικότητα, έχοντας  επίγνωση  του μικρού  του μεγέθους, συμπαρασύρει νομοτελειακά την υπηρεσία που εποπτεύει, στην παράλυση και τη λογική  της λιγότερης προσπάθειας. Δεν έχει την ηθική νομιμοποίηση να επιβάλλει κανόνες πειθαρχίας και εύρυθμης λειτουργίας. Σε μιά τέτοια  γενικευμένη πτωτική πορεία, οι έντιμες φωνές κατασυκοφαντούνται και αχρηστεύονται από τους μηχανισμούς της καμόρα που επιβάλλουν τα κάθε λογής  οικονομικά και άλλα  συμφέροντα. Τα σκάνδαλα που καθημερινά αποκαλύπτονται είναι σοκαριστικά. Ο κόσμος έκπληκτος παρακολουθεί τον ασύλληπτο χορό δισεκατομμυρίων  στις πλάτες του λαού.

Αποκορύφωμα του εκφυλισμού του πολιτικού συστήματος είναι οι λίστες της Λαγκάρντ και πολλές άλλες, όπου αποκαλύπτεται με πόσο χυδαίο τρόπο, τη στιγμή που χιλιάδες πολίτες αυτοκτονούν από απόγνωση, κορυφαίοι πολιτικοί παράγοντες, σε συνεργασία  με επίορκους λειτουργούς της δικαιοσύνης, συγκαλύπτουν το όργιο διαφθοράς και φοροδιαφυγής που υπέθαλπαν τόσα χρόνια. Και δεν υπάρχει φιλότιμο για έστω και μία παραίτηση. Πριν από λίγα χρόνια τα δύο μεγάλα κόμματα συγκέντρωναν το 85% των ψηφοφόρων. Όλοι θυμούνται τις μεταξύ τους λυσσαλέες επιθέσεις με στόχο να εγκλωβίσουν τα εκατομμύρια ψηφοφόρων τους μπροστά στον κίνδυνο να επικρατήσει ο  δήθεν «μισητός» αντίπαλος. Αλήθεια πως νοιώθουν σήμερα οι αγνοί οπαδοί αυτών των κομμάτων, όταν βλέπουν τις ηγεσίες τους να έχουν γίνει συνεταιράκια και ο ένας να συναγωνίζεται τον άλλον σε ευρηματικότητα για το πως ο ένας θα συγκαλύψει  τις ευθύνες του άλλου για τη σημερινή κατάντια; Βλέπεις σήμερα κάποιους άλλοτε θλιβερούς θιασώτες του συστήματος  που καταρρέει, να το απαρνούνται λεκτικά και να τρέχουν να στεγαστούν,  εκεί που βλέπουν ρεύμα, χωρίς ίχνος ντροπής. Και πιστέψτε με αυτήν την κριτική δεν την κάνω σαν μέλος ενός άλλου κόμματος. Απλώς βάζω κάποιους προβληματισμούς που κάνει ο καθένας από μας, αποζητώντας ένα φως στο βάθος του σκοτεινού τούνελ, στο οποίο έχουμε εισέλθει. Μήπως  και εξαλειφθούν για πάντα οι λίστες της ντροπής και οι ληστές που τις απέκρυπταν.

Συνειδητοποιώ πόσο μεγάλο ρόλο παίζει το ήθος και το ποιόν των ανθρώπων που επιλέγουμε να διαχειριστούν το δημόσιο χρήμα. Και πόσο μεγάλες ευθύνες έχει ο καθένας από μας να αποβάλλει την πελατειακή του εξάρτηση  από το αμαρτωλό σύστημα, που συντηρούσε μέχρι τώρα με την ψήφο του. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει και η φύση του παγκόσμια διαμορφωμένου καπιταλιστικού συστήματος, να προκαλεί την υπερσυγκέντρωση πλούτου σε λίγους και την επακόλουθη φτωχοποίηση  στους πολλούς. Αλλά και η υπεραπλουστευτική, δογματική αντίληψη ότι και μέσα σ’ αυτές τις αντίξοες συνθήκες, δεν υπάρχουν περιθώρια  αλλαγών και μεταρρυθμίσεων δεν εξυπηρετεί σε τίποτα.

Δεν περιποιεί τιμή για το λαό μας  το ότι εναποθέτει τις ελπίδες του  για την εξάλειψη της διαφθοράς στα ίδια πρόσωπα που την προκάλεσαν. Δεν παραβλέπω βέβαια την τρομακτική ισχύ των ΜΜΕ, που έχουν στηθεί με αποκλειστικό στόχο την παραπλάνηση των πολιτών και την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των αφεντικών τους. Η αλλαγή μπορεί να γίνει μόνο από τη βάση και  με την ενεργό συμμετοχή όλων μας. Προς το παρόν αυτό που προέχει είναι να φροντίσουμε να  κρατήσουμε όρθια την κοινωνία, απλώνοντας ένα δίχτυ αλληλεγγύης σε όλα τα επίπεδα.

                                                                        Τάσος   Αυρηλιώνης

                                                                     Δημοτικός  Σύμβουλος

Ρέμα της Πικροδάφνης: γεφύρι της Άρτας για τον Άγιο Δημήτριο;

Μέσα στην ατυχία μας να ζούμε σ’ ένα κομμάτι μιάς τσιμεντένιας τερατούπολης, εμείς οι  Μπραχαμιώτες έχουμε και μια τύχη. Να διαπερνά την πόλη μας το ρέμα της πικροδάφνης. Ένα ρέμα ζωντανό ακόμα, ένα θείο δώρο της φύσης που δίνει ανάσες ζωής. Εδώ και δεκαετίες οι συμπολίτες μας ζουν  με ένα όνειρο. Οραματίζονται την ώρα και τη στιγμή που θα πάψει να είναι  ένας εγκαταλειμένος σκουπιδότοπος, θα το δουν αξιοποιημένο και προσβάσιμο και  θα τους επιτρέπει να περπατήσουν στις όχθες του μέχρι τη θάλασσα,  απολαμβάνοντας   ένα σπάνιο για τα Αθηναϊκά  δεδομένα φυσικό τοπίο. Δυστυχώς όμως το όνειρο  αυτό θα αργήσει πολύ ακόμα να γίνει πραγματικότητα.  Και ακόμη χειρότερο, υπάρχει  κίνδυνος να αντιμετωπίσουν  το θέμα  σαν μία επί πλέον χρυσοφόρα εργολαβία, να καταστρέψουν τη φυσική  ομορφιά της Πικροδάφνης και να την υποβαθμίσουν σε ένα  ακόμα  αποκρουστικό τσιμεντένιο  κατασκεύασμα. Μια τέτοια εκτρωματική μελέτη της περιφέρειας Αττικής ήλθε για ψήφιση στο Δημοτικό συμβούλιο πρόσφατα. Γεννιέται  εύλογα το ερώτημα.  Είναι δυνατόν να θέλουν να μετατρέψουν  ένα ευλογημένο υδροβιότοπο σε ένα αποχετευτικό αγωγό, με όλη την κοίτη και τις όχθες καλυμένα από κυβόλιθους, που θα συγκρατούνται από μεταλλικά πλέγματα; Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι κάτι τέτοιο θα καταστρέψει οριστικά την πανίδα και τη χλωρίδα; Έχουν δαπανηθεί εκατομμύρια ευρώ σε μελέτες όλων των κατηγοριών. Πώς  είναι δυνατόν  να οδηγούν σε  αυτή την τραγική κατάληξη;

Η περίπτωση του έργου αξιοποίησης της πικροδάφνης είναι ενδεικτική της δυσλειτουργίας και της αναποτελεσματικότητας του κράτους. Η  αδιαφορία, η ανικανότητα,  η πολυνομοθεσία, η επικάλυψη αρμοδιοτήτων και η χαμηλή οικολογική συνείδηση σε συνδυασμό με τη διαπλοκή με οικονομικά συμφέροντα ευθύνονται για το ότι το έργο καρκινοβατεί για δεκαετίες. Οι αγώνες κάποιων ευαισθητοποιημένων εραστών του ρέματος έχουν μέχρι τώρα αποτρέψει εγκληματικές παρεμβάσεις που θα είχαν μετατρέψει το ρέμα σε λεωφόρο ή σε τσιμεντένιο αγωγό υδάτων. Θέλουμε ήπιες κατασκευές στην κοίτη, απαλλαγή των παρόχθιων περιοχών από καταπατήσεις και διαμόρφωση της παραρεμάτιας ζώνης σε πεζόδρομους, με φροντίδα για τη διατήρηση της βιοποιλότητας που υπάρχει. Ο ισχυρισμός ότι για τη μη υλοποίηση  του έργου  ευθύνονται η ΕΥΔΑΠ, το ΥΠΕΧΩΔΕ, η Νομαρχία, η Περιφέρεια, το Συμβούλιο Επικρατείας και οι οικολόγοι είναι φθηνές δικαιολογίες. Δεν μπορεις να περιμένεις να σου λύσουν το πρόβλημα δημόσιοι υπάλληλοι ή περιφερειακά  συμβούλια, που δεν έχουν  καμία βιωματική εμπειρία και επαφή με το ρέμα. Ούτε μπορείς να περιμένεις  τους όμορους δήμους Αλίμου και Π. Φαλήρου να έχουν τον ίδιο βαθμό ευαισθησίας, όταν έχουν χιλιόμετρα παραλίας διαθέσιμα στους κατοίκους τους. Σ’ εμάς πρωτίστως πέφτει το βάρος της ευθύνης για την προώθηση του θέματος. Είδε κανείς τόσα χρόνια έστω μια δυναμική κινητοποίηση και κάποια προβολή  μέσα από τα μέσα ενημέρωσης; Όταν οι Δήμαρχοι λειτουργούν σαν τους πειθαρχικούς μαθητές απέναντι στην κεντρική  εξουσία και κοιτάνε πως θα τα έχουν καλά μαζί της για να εξασφαλίσουν τη στήριξη της στις επόμενες εκλογές, είναι καταδικασμένοι σε αποτυχία. Δυστυχώς αυτό συνέβαινε πάντα στο Δήμο μας. Έτσι  χάθηκαν πολλές ευκαιρίες με αποτελέσμα η πόλη μας να είναι τελευταία  σε χώρους πράσινου και υποδομές.

Η Πικροδάφνη και ο Ασύρματος, που είναι οι τελευταίες ευκαιρίες για την πόλη μας, παραμένουν δυστυχώς αναξιοποίητες. Η ανυπαρξία και η ατολμία της σημερινής Δημοτικής Αρχής δεν αφήνει πλέον καμία ελπίδα σε κανέναν ότι μπορεί να ταράξει τα νερά που βαλτώνουν δεκαετίες τώρα. Οι πρόσφατες άχρηστες μελέτες που χρεώνουν άσκοπα το Δήμο και ψηφίζει παθητικά η σιωπηλή πλειοψηφία, μόνο πικρά χαμόγελα και δικαιολογημένη οργή μπορούν να προκαλούν.

Το ρέμα κινδυνεύει και απαιτείται επαγρύπνηση από όλους.       

 

 

 

                                                                                Τάσος  Αυρηλιώνης

 

 

                                                                            Δημοτικός     σύμβουλος