Σχόλιο για την 28η Οκτωβρίου

28 Οκτωβρίου 2012.  Με ανάμικτα  συναισθήματα γύρισα στο σπίτι, μετά τον καθιερωμένο εορτασμό της επετείου της ηρωικής αντίστασης του λαού μας απέναντι στον Γερμανοιταλικό φασισμό. Από τη μια μεριά ένοιωσα συγκίνηση και υπερηφάνεια για τη μεγάλη θυσία των προγόνων μας, που για  μια ακόμη φορά παρέδωσαν μαθήματα αξεπέραστου ηρωισμού και αυτοθυσίας για την προάσπιση των υψηλών ιδανικών της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας και της Εθνικής αξιοπρέπειας. Από την άλλη θλίψη και οργή για το σημερινό κατάντημα της χώρας μου. Σκέφθηκα:  Πώς θα ένοιωθαν σήμερα όλοι εκείνοι που έπεσαν θύματα της φασιστικής θηριωδίας, αν ξυπνούσαν και αντίκρυζαν τους επιγόνους του Χίτλερ  να μας κουνούν το δάκτυλο και εμάς γονυπετείς να τους εκλιπαρούμε για τη δόση; Τι θα έλεγαν αν μας έβλεπαν έτοιμους να παραχωρήσουμε την εθνική μας κυριαρχία, που για τη διατήρηση της έδωσαν τη ζωή τους; Αλήθεια υπάρχει μεγαλύτερη ντροπή  και ταπείνωση για ένα λαό σαν το δικό μας να του επιβάλλουν ξένους τοποτηρητές σ’ όλα τα υπουργεία γιατί είμαστε ανίκανοι, λένε, να διαχειριστούμε μόνοι μας τις ζωές μας;  Τί έφταιξε και οδηγηθήκαμε σ’ αυτόν τον ξεπεσμό; Διάβασα πρόσφατα  ένα βιβλίο του αγωνιστή της Εθνικής αντίστασης Δημήτη Κυριαζή ( Αστραπόγιαννου) από το Σιδηρόκαστρο  Μεσσηνίας.  Με πλήρη διαύγεια στα 92 του χρόνια βλέποντας τη θλιβερή εικόνα της Ελλάδας σήμερα, κλείνει το βιβλίο  του λέγοντας: Πιστεύω  ότι η Ελλάδα  έχασε ότι   καλλίτερο σε έμψυχο υλικό διέθετε  στα δύσκολα χρόνια  της δεκαετίας  του 40. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να βρεθούν σε  καίριες θέσεις πρόσωπα χωρίς ιδανικά που συνεργάστηκαν με τον κατακτητή και  πλούτισαν υφαρπάζοντας τις περιουσίες δυστυχισμένων ανθρώπων κατά τη διάρκεια της κατοχής για ένα κομάτι ψωμί. Αυτοί σημάδεψαν  με τη στάση τους τη πτωτική μας πορεία.

 Για όλα αυτά βέβαια θα αποφανθεί η Ιστορία. Εμείς τώρα έχουμε χρέος να σταθούμε όρθιοι μπροστά στην καταστροφή που συντελείται. 400.000 Ελληνόπουλα κάτω από το όριο της φτώχειας.  1.300.000  άνεργοι. 1.400.000 στον Τειρασία λόγω χρεών. Εκατοντάδες χιλιάδες επαγγελματίες, μαγαζάτορες, νέοι επιστήμονες στα όρια της απελπισίας. 1 στους 3 εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα απλήρωτος  για μήνες. Δραματική μείωση του προσδόκιμου χρόνου ζωής.Εργαζόμενοι από 1 έως 4 μέρες την εβδομάδα  και τετραωρίτες των 300 ευρώ. Συνθήκες μεσαίωνα στην αγορά εργασίας με το οκτάωρο να παραμένει  άφθαστο όνειρο. Η ανασφάλιστη εργασία παντού. 2 στους 8 φορολογούμενους  καταφέρνουν να πληρώνουν την εφορία.Παντού βγαίνει μπόχα και δυσωδία από ένα βαθειά διεφθαρμένο σύστημα εξουσίας. Οι ισχυροί συνεκτικοί δεσμοί που υπάρχουν  ανάμεσα στα μέλη των οικογενειών, επιτρέπουν εκατομμύρια Έλληνες να εξασφαλίσουν  τα προς το ζην. Έως πότε όμως μπορούν να αντέχουν; Είναι πρόκληση για το δοκιμαζόμενο λαό μας να βλέπει  κορυφαίους πολιτειακούς παράγοντες εν μέσω της κρίσης να αποκρύπτουν τις λίστες των φοροφυγάδων. Ο κίνδυνος κοινωνικής έκρηξης από ένα απρόβλεπτο γεγονός είναι ορατός. Επειδή πολύ μελάνι έχει χυθεί για την προσδοκώμενη ανάπτυξη που θα αντιστρέψει το κλίμα, δεν θα μπω στον πειρασμό να πω τις απόψεις μου. Εκείνο όμως που μπορώ να πω είναι ότι σ’ αυτό το εφιαλτικό τοπίο που δείχνουν οι αριθμοί, έχουμε όλοι χρέος και κυρίως όσοι έχουμε θεσμικό ρόλο να βγούμε  από την ακινησία και να απλώσουμε ένα δίχτυ προστασίας σε όσους αντιμετωπίζουν πρόβλημα  επιβίωσης. Δεν ευθύνονται  οι ίδιοι  αν βρέθηκαν χωρίς δουλειά ή βρέθηκαν χρεωμένοι για να αποκτήσουν  ένα σπίτι. Γι’ αυτό δεν πρέπει να το θεωρούν κακό να προσφύγουν  στο κοινωνικό παντοπωλείο που πολύ καθυστερημένα  ιδρύσαμε  στο Δήμο. Μπορεί  και ο καθένας ξεχωριστά  από το υστέρημα του να βοηθήσει, όπου μπορεί. 80 οικογένειες για 6 μήνες  στο Δήμο θα έχουν  ένα πακέτο βοήθειας σε είδη πρώτης ανάγκης. Ο Δήμος μας έχει ένα πλεόνασμα 8.000.000 ευρώ. Θα μπορούσαν πολύ περισσότερες οικογένειες να είχαν αυτή τη βοήθεια. Αν ο κόσμος ήξερε με ποιό τρόπο γίνεται διακίνηση του δημοτικού χρήματος θα καταλάβαινε πόσο δίκιο έχω. Ενδεικτικά αναφέρω 45.000 ευρώ για κάδους που είναι περιττοί, 15.000 ευρώ για ταμπελίτσες έξω  από τα γραφεία στο Δημαρχείο, 8.500 ευρώ για ενημερωτικά φυλλάδια  όταν υπάρχουν τόσα  άλλα μέσα ενημέρωσης, μελέτες άχρηστες, αναθέσεις και προμήθειες με αδιαφάνεια. Επιβάλλεται να τελειώσει άμεσα το αμαρτωλό σύστημα του παρελθόντος που είχε στόχο  τη διατήρηση της εξουσίας με θεμιτά και αθέμιτα μέσα. Οι πολίτες και οι μαζικοί φορείς του Δήμου  έχουν χρέος να παρεμβαίνουν και  να πιέζουν τη διοίκηση για τη ριζική αλλαγή του τρόπου άσκησης  κοινωνικής πολιτικής.

Θέλω να πιστεύω ότι ο λαός μας αντλώντας δύναμη από την ένδοξη ιστορία του  με σύνεση, ψυχραιμία αλλά και αποφασιστικότητα , θα βρει τρόπο  να βγει νικητής από τα σημερινά του αδιέξοδα.

Σχολιάζοντας την επικαιρότητα

Τα τελευταία χρόνια σε καθημερινή βάση έρχονται στο φως συγκλονιστικά στοιχεία, που νομοτελειακά μας έφεραν στη σημερινή ζοφερή πραγματικότητα και οδηγούν στο ακόμα πιο σκοτεινό όπως διαγράφεται μέλλον. Ακόμη και ο πιο φανατικός και βολεμένος «οπαδός», έχει συνειδητοποιήσει τις τραγικές συνέπειες της εγκληματικής στάσης των κυβερνώντων τις τελευταίες δεκαετίες. Είναι πλέον φανερό ότι για πολλά χρόνια ακόμη η ελληνική κοινωνία θα υποφέρει. Οι γενιές που έρχονται θα ζήσουν σε συνθήκες της δεκαετίας του 50.

Το να θελήσει σήμερα κάποιος απλός άνθρωπος σαν και εμένα να εκφέρει πολιτικό λόγο, δεν είναι εύκολο. Έχει μπροστά του τη δικαιολογημένη καχυπυψία των πολιτών, που έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους σε όλους. Ο κόσμος έχει προδοθεί πολλές φορές με αποτέλεσμα να προβληματίζεται διαρκώς για το αν κάποιος που παίρνει θέση στα δημόσια πράγματα, το κάνει με ανιδιοτέλεια και καθαρότητα ή με υπολογισμό και υστεροβουλία.

Η δεκαετής μου εμπειρία στα δημοτικά της πόλης μας αλλά και η παρακολούθηση της πορείας χιλιάδων παιδιών που γνώρισα σαν δάσκαλος, δεν μου αφήνουν πλέον καμία αμφιβολία ότι κατά κανόνα οι άνθρωποι που  επιλέγουμε με την ψήφο μας να διαχειριστούν τα χρήματα μας σαν φορολογούμενων σε καμιά περίπτωση  δεν είναι οι καταλληλότεροι. Θα έλεγα μάλλον το ακριβώς αντίθετο.Και το εύλογο ερώτημα που τίθεται είναι γιατί συμβαίνει αυτό; Η πλήρης απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών έχει οδηγήσει τους πολίτες στην αναζήτηση εύκολων ατομικών λύσεων. Ο εκφυλισμός και η διάλυση του δημοσίου σαν αποτέλεσμα του φθηνού, πελατειακού και αναξιοκρατικού συστήματος που καθιέρωσαν τα κόμματα εξουσίας, συνέβαλαν στο να αποκτήσει η Ελλάδα την εξης θλιβερή εικόνα:Η  πλειοψηφία των πολιτών κινούμενη από ένα ένστικτο αυτοσυντήρησης διαισθάνεται ότι δεν μπορεί μέσα σε συνθήκες απόλυτης ανομίας να επιβιώσει, αν δεν εξασφαλίσει προσβασιμότητα στους κομματάρχες που υπόσχονται αφειδώς διορισμούς και ρουσφέτια, στην εφορία, στην αστυνομία, στο ΙΚΑ, στην πολεοδομία, στο ΤΕΒΕ, στον ΟΑΕΔ, στην Εκκλησία, στο Δήμο και γιατί όχι  και στο σχολείο του παιδιού του αλλά και σε κάθε άλλο μηχανισμό εξουσίας. Ο τρόπος λειτουργίας του σχολείου  από το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο έπαιξε ρόλο για την εικόνα της σημερινής ελληνικής κοινωνίας.Και για να μην αδικήσω   όμως κάποιους συναδέλφους μου εκπαιδευτικούς, η όποια καλή τους προσπάθεια χάνεται, όταν ο νέος μπαίνει στην κρεατομηχανή του συστήματος, όπου για να επιβιώσει δεν μετράνε τα προσόντα, αλλά ο βαθμός διασύνδεσης του με το εκφυλισμένο πελατειακό κράτος. Όλα αυτά τα ακούς και στο πιο απομακρυσμένο καφενείο της ελληνικής επικράτειας. Πιστεύω ότι  το να στέκεσαι απλά σε διαπιστώσεις δεν κάνεις τίποτα. Αλοίμονο όμως αν αφήσουμε όλοι εμείς  το προνόμιο της ενημέρωσης στα χέρια των πληρωμένων οργάνων της ντόπιας και ξένης προνομιούχας οικονομικής ολιγαρχίας, όπως εκφράζεται από τα μεγάλα μέσα μαζικής  ενημέρωσης. Έχουμε χρέος απέναντι στα παιδιά μας που είναι  άνεργα χωρίς ελπίδα για το μέλλον τους, να αντισταθούμε.   Μέσα στις νέες συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα που ζούνε και τον αγώνα επιβίωσης που κάνουν οι νέοι άνθρωποι, σε μια μόνιμη αγωνία για εξασφάλιση  και άλλων τίτλων που θα βάλουν στο βιογραφικό τους, δεν έχουν ούτε χρόνο ούτε κουράγιο να λειτουργήσουν σε κοινωνικό επίπεδο. Αφήνουν έτσι τις τύχες της χώρας αλλά γιατί όχι και της πόλης τους, στα χέρια των ίδιων  αποτυχημένων ανθρώπων και των επιγόνων τους, που όντας εθισμένοι στη λογική του βολέματος και των αμαρτωλών συναλλαγών, που τους κληροδότησαν οι κομματικοί  τους μηχανισμοί, γαλουχημένοι στην πρακτική της διατήρησης της εξουσίας με θεμιτά και αθέμιτα μέσα, δείχνουν εντελώς ξεκομμένοι από την τραγική πραγματικότητα που βιώνουν σήμερα οι πολίτες, εντελώς ανίκανοι να αλλάξουν νοοτροπία, όπως επιβάλλουν επιτακτικά οι νέες συνθήκες.

Δυστυχώς σήμερα μετά από δυο σχεδόν χρόνια θητείας της Δημοτικής Αρχής στον Άγο Δημήτριο επιβεβαιώνομαι πλήρως στις προβλέψεις μου ότι θα εκινείτο όπως διδάχτηκε πολλά χρόνια τώρα μέσα στα γρανάζια του κομματικού μηχανισμού  που υπηρέτησε πιστά. Η όλη  λειτουργία της διοίκησης της κ. Δημάρχου αποπνέει την καμαρίλα  της σκοτεινής πολιτικής που στο Δήμο μας υπέστη  συντριπτικό ράπισμα στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές. Πολύ είκολα μπορεί κανείς πλέον να διαπιστώσει, ότι το μόνο πράγμα που ενδιαφέρει τη Διοίκηση είναι το πως θα αποκτήσει ερείσματα για να ξαναεκλεγεί. Ότι δηλαδή ακριβώς τους δίδαξαν και οι κομματικοί τους ταγοί. Τα κριτήρια επιλογής των συμβούλων της κ.Δημάρχου, η ανοχή της σε αδιαφανείς διαδικασίες προμηθειών και αναθέσεων, η «εξυπηρέτηση» ιδιωτικών  συμφερόντων και αμαρτωλών μη κυβερνητικών οργανώσεων, η αδιαφορία για τον πόνο που προκαλεί η κρίση σε πολλές χιλιάδες συμπολιτών μας, ο τρόπος αντιμετώπισης της καθημερινότητας και γενικότερα  η όλη στάση της μέσα και έξω  από το ΔΣ , παραπέμπουν δυστυχώς σε ότι πιο ξεπερασμένο έχει ζήσει αυτός ο τόπος τα τελευταία  χρόνια. Κατάφερε κάτι μοναδικό. Σε ψηφοφορία για πρόγραμμα αντιμετώπισης της ανεργίας ευαίσθητων ομάδων να μην πάρει καμία θετική ψήφο από την αντιπολίτευση. Και αυτό γιατί  στη συζήτηση αποκαλύφθηκε ότι προκλητικά οφελούνταν πολύ περισσότερο από τους ανέργους οι διάφοροι «εμπλεκόμενοι» ιδιώτες.

Η πλοήγηση στο internet, όπου μπορεί κανείς να εκφράσει ελεύθερα τις απόψεις του χωρίς λογοκρισία, με κάνει να νοιώθω αισιόδοξος ότι η νέα γενιά που αγωνίζεται σήμερα για τη ζωή της, θα γκρεμίσει αυτό το σάπιο σύστημα που της κληροδοτήσαμε. Εμείς οι μεγαλύτεροι,απέναντι σ’ αυτά τα παιδιά που έχουν  πολύ περισσότερες γνώσεις από μας, οφείλουμε να ζητήσουμε τουλάχιστον  ένα συγνώμη γιατί δεν φροντίσαμε  με υπευθυνότητα να τους διασφαλίσουμε ένα καλύτερο μέλλον με προοπτική.  

                                                                  

                                                                                      Τάσος   Αυρηλιώνης

                                                                                      Δημοτικός   Σύμβουλος