Οι λίστες και οι ληστές

Ζούμε σ’ έναν ευλογημένο τόπο.Δεν είμαστε ένας τυχαίος λαός. Κουβαλάμε σαν ιερή παρακαταθήκη μια ιστορία, ένα πολιτισμό στον οποίο υποκλίνεται όλη η ανθρωπότητα. Αν είχαμε αξιοποιήσει σωστά τη μοναδική  γεωπολιτική  μας θέση, το ιδανικό μας κλίμα, τις ατέλειωτες ακρογιαλιές, τα ονειρεμένα μας νησιά, τα μεσογειακά μας προϊόντα, τη μοναδική μας πολιτιστική κληρονομιά, τη σπάνια φυσική ομορφιά της χώρας, τον ορυκτό  μας πλούτο αλλά και τις αστείρευτες  δεξιότητες των Ελλήνων, που διαπρέπουν  σ’ όλα τα μήκη και πλάτη της  Γης, θα  είχαμε  εξασφαλίσει ένα ζηλευτό επίπεδο ζωής για το λαό μας.

Αντί αυτού βιώνουμε σήμερα μια τραγική πραγματικότητα, που αγγίζει τη μεγάλη πλειοψηφία των συμπατριωτών μας. Με μια οικονομία κατεστραμμένη, με μια παραγωγική βάση συρρικνωμένη σε τέτοιο βαθμό που να μην  αφήνει καμία προοπτική ανάπτυξης, με τον κοινωνικό ιστό κυριολεκτικά σμπαραλιασμένο, με 1500.000 ανέργους, με εκατοντάδες χιλιάδες υποαπασχολούμενους, με αμέτρητες επιχειρήσεις κλειστές ή στα πρόθυρα  του λουκέτου και την  εικόνα διάλυσης διάχυτη παντού, πρέπει να είσαι αφελής για να είσαι αισιόδοξος.

Αλήθεια όμως τί έφταιξε και φτάσαμε έως  εδώ; Είναι  ίσως το μοναδικό  ερώτημα που τίθεται σήμερα επιτακτικά στις καθημερινές μας συζητήσεις.  Σε μια κρίση ειλικρίνειας πολλές φορές συνομολογούμε και τις προσωπικές μας ευθύνες γιατί  δεν κόψαμε ή δε ζητήσαμε αποδείξεις, γιατί δώσαμε φακελάκι στο νοσοκομείο, στην πολεοδομία, στην εφορία, στο  δασαρχείο, στη δικαιοσύνη και σ’ όλες τις άλλες  κρατικές υπηρεσίες για να καλύψουμε τις ανομίες μας ή για το ατομικό μας συμφέρον. Δεχόμαστε ακόμη ότι αυτό το σάπιο πολιτικό σύστημα που σήμερα καταγγέλουμε, κάποιοι το υπηρετήσαμε πιστά για να βολευτούμε ποικιλοτρόπως. Η πολυσυζητημένη όμως φράση του γνωστού  Πάγκαλου ότι « όλοι μαζί  τα φάγαμε », είναι πέρα  για πέρα  προκλητική, άδικη, ανιστόρητη και σε τελευταία ανάλυση υβριστική για την συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού λαού, που δίνει σήμερα τον τιτάνιο αγώνα της καθημερινής επιβίωσης.

Το πέρασμά μου από τον Δήμο με βοήθησε να συνειδητοποιήσω πόσο μεγάλη αλήθεια κρύβει μέσα της η λαϊκή ρήση που λέει ότι «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι». Το αμαρτωλό σύστημα που εκφράζει ο επαγγελματίας πολιτικός Πάγκαλος, άφηνε επίτηδες περιθώρια στους πολίτες να μικροπαρανομούν ατιμώρητοι, έτσι ώστε να νοιώθουν συνένοχοι και να μην το παρενοχλούν στο μεγάλο φαγοπότι, που είχε στήσει με τα μεγάλα συμφέροντα.  Ήταν μια συνειδητή επιλογή εκμαυλισμού        του λαού, που απέβλεπε στη διαιώνιση της νομής της εξουσίας από τις ίδιες   ομάδες (εγκληματικές συμμορίες τις ονομάζει σήμερα ο κόσμος). Η προκλητική ευνοιοκρατία και αναξιοκρατία που επέβαλε το πολιτικό σύστημα στη δημόσια διοίκηση, την οδήγησε  στην απόλυτη παρακμή και ανυποληψία. Το σχεδόν μοναδικό κριτήριο για την επιλογή των στελεχών της διοίκησης ήταν για δεκαετίες το πόσο πιστό κομματόσκυλο ήταν κάποιος. Ένας τέτοιος  διευθυντής με  κατά κανόνα μηδενικό κύρος  και προσωπικότητα, έχοντας  επίγνωση  του μικρού  του μεγέθους, συμπαρασύρει νομοτελειακά την υπηρεσία που εποπτεύει, στην παράλυση και τη λογική  της λιγότερης προσπάθειας. Δεν έχει την ηθική νομιμοποίηση να επιβάλλει κανόνες πειθαρχίας και εύρυθμης λειτουργίας. Σε μιά τέτοια  γενικευμένη πτωτική πορεία, οι έντιμες φωνές κατασυκοφαντούνται και αχρηστεύονται από τους μηχανισμούς της καμόρα που επιβάλλουν τα κάθε λογής  οικονομικά και άλλα  συμφέροντα. Τα σκάνδαλα που καθημερινά αποκαλύπτονται είναι σοκαριστικά. Ο κόσμος έκπληκτος παρακολουθεί τον ασύλληπτο χορό δισεκατομμυρίων  στις πλάτες του λαού.

Αποκορύφωμα του εκφυλισμού του πολιτικού συστήματος είναι οι λίστες της Λαγκάρντ και πολλές άλλες, όπου αποκαλύπτεται με πόσο χυδαίο τρόπο, τη στιγμή που χιλιάδες πολίτες αυτοκτονούν από απόγνωση, κορυφαίοι πολιτικοί παράγοντες, σε συνεργασία  με επίορκους λειτουργούς της δικαιοσύνης, συγκαλύπτουν το όργιο διαφθοράς και φοροδιαφυγής που υπέθαλπαν τόσα χρόνια. Και δεν υπάρχει φιλότιμο για έστω και μία παραίτηση. Πριν από λίγα χρόνια τα δύο μεγάλα κόμματα συγκέντρωναν το 85% των ψηφοφόρων. Όλοι θυμούνται τις μεταξύ τους λυσσαλέες επιθέσεις με στόχο να εγκλωβίσουν τα εκατομμύρια ψηφοφόρων τους μπροστά στον κίνδυνο να επικρατήσει ο  δήθεν «μισητός» αντίπαλος. Αλήθεια πως νοιώθουν σήμερα οι αγνοί οπαδοί αυτών των κομμάτων, όταν βλέπουν τις ηγεσίες τους να έχουν γίνει συνεταιράκια και ο ένας να συναγωνίζεται τον άλλον σε ευρηματικότητα για το πως ο ένας θα συγκαλύψει  τις ευθύνες του άλλου για τη σημερινή κατάντια; Βλέπεις σήμερα κάποιους άλλοτε θλιβερούς θιασώτες του συστήματος  που καταρρέει, να το απαρνούνται λεκτικά και να τρέχουν να στεγαστούν,  εκεί που βλέπουν ρεύμα, χωρίς ίχνος ντροπής. Και πιστέψτε με αυτήν την κριτική δεν την κάνω σαν μέλος ενός άλλου κόμματος. Απλώς βάζω κάποιους προβληματισμούς που κάνει ο καθένας από μας, αποζητώντας ένα φως στο βάθος του σκοτεινού τούνελ, στο οποίο έχουμε εισέλθει. Μήπως  και εξαλειφθούν για πάντα οι λίστες της ντροπής και οι ληστές που τις απέκρυπταν.

Συνειδητοποιώ πόσο μεγάλο ρόλο παίζει το ήθος και το ποιόν των ανθρώπων που επιλέγουμε να διαχειριστούν το δημόσιο χρήμα. Και πόσο μεγάλες ευθύνες έχει ο καθένας από μας να αποβάλλει την πελατειακή του εξάρτηση  από το αμαρτωλό σύστημα, που συντηρούσε μέχρι τώρα με την ψήφο του. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει και η φύση του παγκόσμια διαμορφωμένου καπιταλιστικού συστήματος, να προκαλεί την υπερσυγκέντρωση πλούτου σε λίγους και την επακόλουθη φτωχοποίηση  στους πολλούς. Αλλά και η υπεραπλουστευτική, δογματική αντίληψη ότι και μέσα σ’ αυτές τις αντίξοες συνθήκες, δεν υπάρχουν περιθώρια  αλλαγών και μεταρρυθμίσεων δεν εξυπηρετεί σε τίποτα.

Δεν περιποιεί τιμή για το λαό μας  το ότι εναποθέτει τις ελπίδες του  για την εξάλειψη της διαφθοράς στα ίδια πρόσωπα που την προκάλεσαν. Δεν παραβλέπω βέβαια την τρομακτική ισχύ των ΜΜΕ, που έχουν στηθεί με αποκλειστικό στόχο την παραπλάνηση των πολιτών και την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των αφεντικών τους. Η αλλαγή μπορεί να γίνει μόνο από τη βάση και  με την ενεργό συμμετοχή όλων μας. Προς το παρόν αυτό που προέχει είναι να φροντίσουμε να  κρατήσουμε όρθια την κοινωνία, απλώνοντας ένα δίχτυ αλληλεγγύης σε όλα τα επίπεδα.

                                                                        Τάσος   Αυρηλιώνης

                                                                     Δημοτικός  Σύμβουλος

Ρέμα της Πικροδάφνης: γεφύρι της Άρτας για τον Άγιο Δημήτριο;

Μέσα στην ατυχία μας να ζούμε σ’ ένα κομμάτι μιάς τσιμεντένιας τερατούπολης, εμείς οι  Μπραχαμιώτες έχουμε και μια τύχη. Να διαπερνά την πόλη μας το ρέμα της πικροδάφνης. Ένα ρέμα ζωντανό ακόμα, ένα θείο δώρο της φύσης που δίνει ανάσες ζωής. Εδώ και δεκαετίες οι συμπολίτες μας ζουν  με ένα όνειρο. Οραματίζονται την ώρα και τη στιγμή που θα πάψει να είναι  ένας εγκαταλειμένος σκουπιδότοπος, θα το δουν αξιοποιημένο και προσβάσιμο και  θα τους επιτρέπει να περπατήσουν στις όχθες του μέχρι τη θάλασσα,  απολαμβάνοντας   ένα σπάνιο για τα Αθηναϊκά  δεδομένα φυσικό τοπίο. Δυστυχώς όμως το όνειρο  αυτό θα αργήσει πολύ ακόμα να γίνει πραγματικότητα.  Και ακόμη χειρότερο, υπάρχει  κίνδυνος να αντιμετωπίσουν  το θέμα  σαν μία επί πλέον χρυσοφόρα εργολαβία, να καταστρέψουν τη φυσική  ομορφιά της Πικροδάφνης και να την υποβαθμίσουν σε ένα  ακόμα  αποκρουστικό τσιμεντένιο  κατασκεύασμα. Μια τέτοια εκτρωματική μελέτη της περιφέρειας Αττικής ήλθε για ψήφιση στο Δημοτικό συμβούλιο πρόσφατα. Γεννιέται  εύλογα το ερώτημα.  Είναι δυνατόν να θέλουν να μετατρέψουν  ένα ευλογημένο υδροβιότοπο σε ένα αποχετευτικό αγωγό, με όλη την κοίτη και τις όχθες καλυμένα από κυβόλιθους, που θα συγκρατούνται από μεταλλικά πλέγματα; Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι κάτι τέτοιο θα καταστρέψει οριστικά την πανίδα και τη χλωρίδα; Έχουν δαπανηθεί εκατομμύρια ευρώ σε μελέτες όλων των κατηγοριών. Πώς  είναι δυνατόν  να οδηγούν σε  αυτή την τραγική κατάληξη;

Η περίπτωση του έργου αξιοποίησης της πικροδάφνης είναι ενδεικτική της δυσλειτουργίας και της αναποτελεσματικότητας του κράτους. Η  αδιαφορία, η ανικανότητα,  η πολυνομοθεσία, η επικάλυψη αρμοδιοτήτων και η χαμηλή οικολογική συνείδηση σε συνδυασμό με τη διαπλοκή με οικονομικά συμφέροντα ευθύνονται για το ότι το έργο καρκινοβατεί για δεκαετίες. Οι αγώνες κάποιων ευαισθητοποιημένων εραστών του ρέματος έχουν μέχρι τώρα αποτρέψει εγκληματικές παρεμβάσεις που θα είχαν μετατρέψει το ρέμα σε λεωφόρο ή σε τσιμεντένιο αγωγό υδάτων. Θέλουμε ήπιες κατασκευές στην κοίτη, απαλλαγή των παρόχθιων περιοχών από καταπατήσεις και διαμόρφωση της παραρεμάτιας ζώνης σε πεζόδρομους, με φροντίδα για τη διατήρηση της βιοποιλότητας που υπάρχει. Ο ισχυρισμός ότι για τη μη υλοποίηση  του έργου  ευθύνονται η ΕΥΔΑΠ, το ΥΠΕΧΩΔΕ, η Νομαρχία, η Περιφέρεια, το Συμβούλιο Επικρατείας και οι οικολόγοι είναι φθηνές δικαιολογίες. Δεν μπορεις να περιμένεις να σου λύσουν το πρόβλημα δημόσιοι υπάλληλοι ή περιφερειακά  συμβούλια, που δεν έχουν  καμία βιωματική εμπειρία και επαφή με το ρέμα. Ούτε μπορείς να περιμένεις  τους όμορους δήμους Αλίμου και Π. Φαλήρου να έχουν τον ίδιο βαθμό ευαισθησίας, όταν έχουν χιλιόμετρα παραλίας διαθέσιμα στους κατοίκους τους. Σ’ εμάς πρωτίστως πέφτει το βάρος της ευθύνης για την προώθηση του θέματος. Είδε κανείς τόσα χρόνια έστω μια δυναμική κινητοποίηση και κάποια προβολή  μέσα από τα μέσα ενημέρωσης; Όταν οι Δήμαρχοι λειτουργούν σαν τους πειθαρχικούς μαθητές απέναντι στην κεντρική  εξουσία και κοιτάνε πως θα τα έχουν καλά μαζί της για να εξασφαλίσουν τη στήριξη της στις επόμενες εκλογές, είναι καταδικασμένοι σε αποτυχία. Δυστυχώς αυτό συνέβαινε πάντα στο Δήμο μας. Έτσι  χάθηκαν πολλές ευκαιρίες με αποτελέσμα η πόλη μας να είναι τελευταία  σε χώρους πράσινου και υποδομές.

Η Πικροδάφνη και ο Ασύρματος, που είναι οι τελευταίες ευκαιρίες για την πόλη μας, παραμένουν δυστυχώς αναξιοποίητες. Η ανυπαρξία και η ατολμία της σημερινής Δημοτικής Αρχής δεν αφήνει πλέον καμία ελπίδα σε κανέναν ότι μπορεί να ταράξει τα νερά που βαλτώνουν δεκαετίες τώρα. Οι πρόσφατες άχρηστες μελέτες που χρεώνουν άσκοπα το Δήμο και ψηφίζει παθητικά η σιωπηλή πλειοψηφία, μόνο πικρά χαμόγελα και δικαιολογημένη οργή μπορούν να προκαλούν.

Το ρέμα κινδυνεύει και απαιτείται επαγρύπνηση από όλους.       

 

 

 

                                                                                Τάσος  Αυρηλιώνης

 

 

                                                                            Δημοτικός     σύμβουλος